19 Eki 2008

Nasıl Yapsam da Yese???

Metehan için o kadar uğraşıyorum ki yemek yesin diye artık her öğün benim için bir kabus olmaya başladı. Daha önce de demiştim ya doğuştan tok benim çocuğum diye :) Her şeye mi itiraz edilir? Zaten artık elimde kaşık görünce mümkün olduğunca uzağa kaçıyor. Ben de her geçen gün onu yemek esnasında oyalamak için yöntemler geliştiriyorum. Daha doğrusu ben ve ekibim. Beyefendinin keyfi olsun diye sağolsun DERYA, DİLŞAD, DİLAY ve sevgili eşim MEHMET artık hangisi öğünümüze denk gelirse bir ağızdan yer ve mekan sınırlaması olmadan başlıyoruz

"Küçük kurbağa küçük kubağa kuyruğun neredeeeee....." hemen değiştiriyoruz

"Mini mini bir kuş donmuştu peeeeeencereme konmuştu...." ya da

"Hey heeeyy taksi bütün işlerim gitti aksi heeeeeeeyyyy dur taksiiii...." bir yandan da karşısında yaptığımız şaşırtacak hareketlerin, figürlerin haddi hesabı yok elbette. En son hep birlikte Capacity'de iftardayken KFC ye bu şekilde bir konser verip alkış almıştık :))

Doktorumuza sorsanız, tv'de çıkanlar da dahil, "aman ısrarcı olmayın" deyip duruyorlar tamam da çocuk hiç acıkmıyorki onun keyfine bırakırsak sonuç zaafiyet olmaz mı?

Ben hep kendimce yöntemler geliştirdim. Biz de püf nokta, dikkatini dağıtmak.Ya elinde meşgul olacağı bir oyuncak veya kepçe filan olmalı ya da karşısında atraksiyonlar yapacak birisi :)) Ne yapalım her şey 2 kaşık yemek için.

3 yorum:

Damla dedi ki...

Bu anne olma işi galiba böyle. Ben de ısrar etmemem geerktiğinden olduğum halde olmuyor, hele o kadar emek verdiğin yemeklerin tadına bile bakmadığı zamanlar çok zor oluyor. Ama ne kadar ısrar edilirse, o kadar marifet gibi oluyor, beter oluyor. Yemek saatlerinde sizdeki gerilimi o da hissediyor. En güzeli karşısında oturup afiyetle yemek. Birkaç gün sizin dışınızda biri de yedirebilir yemeklerini. Ben de aslında size değil kendime tavsiyede bulunuyorum. Birkaç gündür hiçbir şey yemiyordu, dün artık görüntüsünü beğenmiyor diye 2 saat mutfakta geçirip 5 çeşit yemek yaptım, kerevizden aylar yıldızlar mı ararsınız, pancarlı pembe çorbalar mı, sadece kuru ekmek yedi. Akşama şakır şakır burnu akmaya başladı çocuğun, hastalanmış iştahı yok, ben hala ısrar ediyorum. Yapıyoruz ama yapmamak lazım. Bu aylarda eğer denemediyseniz kendi elleriyle tutup yiyebilecekleri şeylerden de hoşlanıyorlar. Parmak sebzeleri gibi, isterseniz bir de Kitubi'de katı gıdalar bölümüne göz atın.

hanimelipasta.com dedi ki...

Siteye göz attım çok başarılı. Emeğinize sağlık. Ben de en çok sorunu oğlum hastalanma arefesindeyken yaşadım. Zaten yaklaşık 1 aydır. ısrarı bıraktım. Duygularıma gem vurup aç gezmesine elinde ekmek kemirmesine razı oldum :) sonuç başarılı oldu ve bir kaç gündür mammaaaa diye ağlıyor. Bu günleri de gördüm ya daha ne isterim Allahtan

Damla dedi ki...

Çok teşekkür ederim. Ben de sizin tarifleri çok beğeniyorum. Karadenizde büyümüş biri olarak mısır unlu tarifler görmek daha da güzel. Gelişmeye çok sevindim. Büyükler "hastalandığına yanmam, huyu değişir" derler ya. Biz şimdi o durumdayız. Hastalık bitti, seçicilik kaldı.